Zenuwen voor 20w echo.

Sinds een paar dagen merk ik dat ik wat zenuwachtig ben, wat meer gespannen, misschien zelfs wel wat angstig. Over 1,5 week hebben we namelijk de 20w echo. Ik maak me niet zozeer druk over of het kindje wel gezond is, op de een of andere manier geloof ik dat wel. Waar ik me voornamelijk druk om maak is de hoeveelheid vruchtwater die ze gaan meten. Ayden is natuurlijk spontaan geboren met 28w en daar is nooit een reden voor gevonden. Het enige ‘afwijkende’ in mijn zwangerschap, is dat ik tussen de 18 en 20w heel heel heel hard groeide en ik een 28w buik leek te hebben. Dit kwam omdat ik gigantisch veel vruchtwater had. Ik heb zelfs een nog uitgebreidere echo gehad in het WKZ in Utrecht om te zoeken naar de reden van het vele vruchtwater. Soms kan het duiden op zwangerschapssuiker, maar omdat Ayden gewoon ‘normale’ grootte was voor de termijn, was dit niet het geval. ‘Suiker’baby’s zijn namelijk altijd (veel) groter dan gemiddeld. Maar na een uitgebreide 20w echo en een nog uitgebreidere echo in het WKZ, was er geen reden voor het vele vruchtwater. Kindje zag er goed uit, navelstreng zag er goed uit, placenta zag er goed uit, it was a mystery. Ik kreeg het advies rustig aan te doen en rond de 24w mocht ik weer terug komen voor een echo in het WKZ. Ook werd er een vruchtwaterpunctie geopperd, maar dit wilde we absoluut niet. Zo’n mega naald die mn dikke buik in zou gaan, en de kans van 1 op 200 op een miskraam, no thank you! Uit de echo met 24w kwam ook niks speciaals naar voren. Kindje was prima gegroeid, maar ik had nog steeds te veel vruchtwater. Wel was het in verhouding tot de 20w echo, minder geworden. Met 27w ben ik nog bij de verloskundige geweest. Hier voelen ze de hoogte van je baarmoeder, en ze zei dat hij op een goede hoogte zat en het kindje genoeg ruimte had voor iemand van 27/28w. De enige ‘reden’ die ze me konden geven, was dat ik een zeer goed werkende placenta had. Opzich klopte dit wel, want toen Ayden met 28w werd geboren was hij aan de ‘zware’ kant voor zijn leeftijd. Hij woog 1395gr, en meestal zitten ze rond een kilo. Aangezien ze nooit een reden hebben gevonden voor de vroeggeboorte, heeft (in mijn hoofd) het vele vruchtwater er mee te maken. Het zou voor mij een indicatie zijn of ik me (extra) zorgen ga maken, of niet. Ondanks dat ik weet dat het nergens op slaat, en elke zwangerschap anders is, merk ik dat ik dat gewoon mijn eigen hoofd niet uitgepraat krijg. Helemaal omdat ik de afgelopen dagen gigantisch veel bandenpijn heb gehad, en ik dit tussen week 17,5 en week 20 bij Ayden ook had, omdat ik zo hard groeide. Het stelt me wel een beetje gerust dat mijn buik aan de buitenkant niet ineens gigantisch groeit, maar ik moet natuurlijk nog even tot de 20w (ben vandaag precies 18w).

Ik vind het best knap dat ik nu pas aan het doemdenken geslagen ben (op de onzekerheden in de eerste 12w na dan). In eerste instantie was mijn reactie om de doemgedachtes keihard weg te stoppen, maar toen besefte ik me dat ik echt wel angstig mag zijn. Ik heb nou eenmaal iets traumatisch mee gemaakt, en ben nu bang voor herhaling, volgens mij is dat hartstikke normaal. Ik probeer het dus maar over me heen te laten komen en te accepteren dat dit iets is wat bij mij hoort. Een zorgeloze zwangerschap, zal ik nooit meer krijgen, al zou ik nog 100 keer zwanger worden.