HSG

Vrijdag ochtend heb ik een hysterosalpingogram oftewel HSG onderzoek gehad. Nu zullen de meeste van jullie denken, what the f… is een HSG? Bij een HSG wordt er een röntgen foto van de baarmoeder met contrastvloeistof gemaakt. Vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen komen in aanmerking voor een HSG, dit om te kijken hoe de conditie van de baarmoeder is en of er niet een of beide eileiders verstopt zitten waardoor ze niet zwanger kunnen raken. Nou heb ik geen vruchtbaarheidsproblemen, maar na de vroeggeboorte en twee curettages (eerste 6w na de bevalling ivm achtergebleven stuk placenta, tweede een half jaar geleden op verdenking van nog een achter gebleven stukje placenta, maar bleken verklevingen te zijn) in het afgelopen jaar, wilde mijn gynaecoloog toch de conditie van mijn baarmoeder checken. Helemaal omdat bij de tweede curettage wat verklevingen zaten vlakbij mijn eileiders. Ik sprak een paar weken geleden met de gyn af dat ik zou bellen zodra ik ongesteld was geworden, want een HSG doen ze het liefst tussen de 7e en 12e dag van je cyclus.

Om half 9 was ik aan de beurt, en werd ik opgehaald uit de wacht kamer. Dan mag je, je aan de onderkant uitkleden in een mini kamertje, en moet je, in je blote kont, een kamer in stappen, waar je nog nooit geweest bent, en met mensen die je nog nooit hebt gezien. Great! Er waren 3 dames, 1 die de handeling uitvoerde, 1 die assisteerde bij de handeling, en iemand in opleiding. Later kwam er nog een radioloog die de röntgenfoto maakte, en ook de gyn zou nog langs komen. Gezellig hoor, terwijl je je vajayjay in volle glorie moet tonen. Voor ze gingen beginnen, ging die mevrouw die de contrastvloeistof zou inbrengen me vertellen hoe alles in zijn werk zou gaan. Fijn dat ze het je verteld hoor, echt waar, maar het is nogal awkward zo buttnaked.

Voor de gevoelige zieltjes onder ons, ik ga nu in detail vertellen hoe zo’n HSG in zijn werk gaat, and it’s not gonna be pretty. Ik kon in de weerspiegeling van het glas van het röntgen apparaat exact zien wat ze aan het uitspoken was. Eerste brengen ze die fijne, ietwat koude, eendenbek naar binnen. Dit is niet echt een prettig gevoel, helemaal niet als ze hem even open krikken. Op de een of andere manier moet ik dan altijd aan een platte auto band denken die vervangen moet worden en de auto moet met zo’n krik omhoog gekrikt worden. Anyways, dan gaan ze met een tangetje vol met watten en jodium, even je baarmoedermond schoonmaken. Wederom geen prettig gevoel. Dan wordt er even naar binnen gegluurt, om te kijken hoe groot je baarmoedermond is, en wordt er gevraagd om een cupje. Ik kreeg een A-cup, geen idee of dat groot of klein is, kon me ook niet zoveel schelen, aangezien ik wist dat er nu iets heel vervelends zou gaan komen. Het cupje wordt op je baarmoedermond geplaatst, en hieraan vast zitten 2 slangetjes. Eentje om de contrastvloeistof mee in te spuiten, en een om te zorgen dat het cupje zich vacuüm zuigt om de baarmoedermond. Geloof me, dat is KUT. Ik kan het gevoel niet uitleggen, alleen weet ik wel dat ik dat nooit meer zou willen voelen, wat voelt dat verrot zeg. Op dit moment werden de gyn en de radioloog gebeld, dat ik er klaar voor was. De radioloog kwam vrijwel meteen binnen lopen, alleen de gyn liet op zich wachten. Lig je daar, in het volle licht met je benen wijdt, met 2 slangen uit je punani en 4 wildvreemden om je heen. Toen de gyn er na 5 min nog niet was, besloot de radioloog dat hij maar gewoon de foto’s ging maken ik de hoop dat de gyn dan ondertussen zou arriveren. Het inspuiten van de contrastvloeistof vond ik gelukkig meevallen, het leek net of ik een tennisbal in mn buik had en die zich opvulde, raar maar waar.  Ik kon op een scherm mee kijken en verbaasde me er echt over hoe klein mn baarmoeder was. Wonderbaarlijk dat Ayden daar ooit in gemaakt is en dat hij er in paste. Er werden een stuk of 3 foto’s gemaakt. Helaas moest ik toen, met vloeistof en alles, blijven liggen, omdat de gyn er nog steeds niet was. De radioloog was ondertussen weer vertrokken en de dames zaten een beetje te overleggen hoe en wat, normaal gesproken komt de gyn niet kijken bij een HSG, dus ze wisten niet of hij nog wat speciaals wilde ofzo. Na zo’n 3 minuten opperde ik dat het misschien een goed idee was om hem nog even te bellen, want daar had nog niemand aan gedacht (zucht!). Zo gezegd zo gedaan, en toen was de gyn er met een minuut. Toen bleek dat hij gewoon meteen de uitslag met mij wilde bespreken, en terwijl hij dit deed, werd ik ‘afgekoppeld’. Op de foto was niks raars te zien, ik heb een klein rafeltje aan de bovenkant van mijn baarmoeder, maar dit kan geen kwaad. De ingangen naar mijn eileiders, en de eileiders zelf zijn mooi schoon en er waren nergens meer verklevingen of andere gekke dingen op te zien. Waarschijnlijk heb ik die verklevingen gekregen door de eerste curettage, dat ze zo hard hebben moet ‘schrobben’ aan de binnenkant, dat er veel wondjes hebben gezeten, en dat de wanden gewoon verkeerd geheeld zijn. Opluchting, we kunnen dus gewoon nog meer baby’s maken, als we willen. Ik had mezelf van te voren namelijk alweer wijsgemaakt dat ze zouden ontdekken dat ik maar een halve baarmoeder had met 1x in het jaar een eisprong ofzo, en dat ik echt onwijs geluk had met het krijgen van Ayden (heb ik sowieso natuurlijk!). Mevrouwtje doemdenker.

Ik moet zeggen dat het me wel een stukje rust geeft, er is niks mis met mn baarmoeder, er is geen reden gevonden voor de vroeggeboorte, Ayden was (en is) gewoon een eigenwijze donder en wilde gewoon de wereld zien. Ook de verklevingen zijn te verklaren en die heb ik nu dus gelukkig niet meer. Ondanks dat het een venijnig onderzoek was, geeft de uitslag wel een stukje vertrouwen in mijn lichaam terug en dat vind ik heel erg fijn!