Sinds een klein weekje ben ik een trotse eigenaar van een mamafiets! Een mooie zwarte (tweedehands) Sparta Amazone, volledig met voor en achterzitjes van Bobike. Blij dat ik ermee ben!
Zoals vriendin en medemama Gwen al eerder beschreef in haar blog, kan ook ik niet wachten tot ik mag fietsen met Ayden.
Dus is het afwachten geblazen. Afwachten tot dat Ayden zelfstandig kan zitten. Hij is nu 9,5 maanden maar gecorrigeerd natuurlijk ‘pas’ 7 maanden. Dat los zitten kan dus nog wel even op zich laten wachten.
In de kinderstoel zit hij hartstikke stabiel (met twee stoel verkleiners, dat dan weer wel), dus ik kon het niet laten om hem er even in te zetten. Gewoon, even voor de show. En natuurlijk omdat ik stiekem eigenlijk al niet meer wilde wachten ;). Reuze interessant vond hij het, allemaal nieuwe dingen waar hij aan kon voelen (met andere woorden; op kan slaan), of waar hij op kon bijten.
Natuurlijk is stilstaan anders dan fietsen, maar t heeft mijn ‘honger’ naar t fietsen wel voor even gestild. Ik hoop dat, voor de herfst begint, hij los kan zitten en ik trots een rondje door de stad kan fietsen met mn grote kleine liefde!